ενα φτηνο προϊόν σε προσφορα ησουν

Άδεια η πλευρά σου.
Στρωμένα τα σεντόνια.
Σημείωμα στην πόρτα
<< Φεύγω. Πρέπει να το κάνω .Λυπάμαι, αλλά δε σου δίνω ότι αξίζεις. Συγγνώμη.>>

Και εκεί είναι που τα σπάω όλα. Δικά μου και δικά σου αντικείμενα. Έσκισα κάθε φωτογραφία μας. Πέταξα ό,τι δεν έσπαγε- ό,τι δε σκιζόταν.. Φωτιά σε καθετί δικό σου.
Ποιος είσαι εσύ και ξέρεις τι αξίζω;
Πόσα αξίζω;
Πέντε χρόνια μαζί και τώρα κατάλαβες ότι δεν μου δίνεις ό,τι αξίζω;
Λυπάσαι κιόλας;
Αν λυπόσουν, θα ήσουν εδώ να μιλάγαμε, να το παλεύαμε. Θα μου έδινες την ευκαιρία να σε έβριζα κατάμουτρα. Να σε κατσάδιαζα για τις μαλακίες που γράφεις. Να σε βάραγα ελεύθερα για την ηλιθιότητά σου.
Να με χωρίσεις αντρίκια ρε. Όχι, με φτηνές δικαιολογίες.
Με επιχειρήματα.
Με ειλικρίνεια.
Να πεις την αλήθεια, ρε μαλάκα.

Ξέρεις τι θέλω;
Να λυπάσαι για όσα εγώ σου έδινα χωρίς να τα ζητούσες.
Να λυπάσαι για ό,τι σου έδινα και δεν άξιζες.
Να λυπάσαι τον χρόνο που χαράμισα για σένα.
Να λυπάσαι για την αγάπη που ένιωσα για σένα.
Να λυπάσαι για τα τόσα που σου έδωσα, χωρίς να ζητήσω τίποτα.
Να λυπάσαι για την αξία που σου είχα. Γιατί τώρα έχεις πέσει χαμηλά-πολύ χαμηλά.
Ένα φτηνό αποσμητικό είσαι για μένα πια και τίποτα άλλο. Κράτησε για όσο το απαιτούσε η παρασκευή του και τώρα τέλος.
Θα έρθουν κι άλλα αποσμητικά, αλλά...
Να λυπάσαι, γιατί εγώ δεν ήμουν ένα φτηνό προϊόν. Είμαι άνθρωπος με αισθήματα και καρδιά. Είμαι αυτή που σε  αγάπησε τρελά. Είμαι αυτή η μία που μόνο μία φορά έρχεται στη ζωή του καθενός.

Να μάθετε να ξεχωρίζετε τους ανθρώπους. Να κρατάτε μόνο όσους αξίζουν. Κι αυτοί οι λίγοι θα είναι η χαρά της ζωής σας.
Θα είναι όλης σας η ζωή.
Θα είστε όλη τους η ζωή.
Και το πιο σημαντικό;
Θα σας αγαπάνε και δε θα σας αφήσουν ποτέ. Κι αν το κάνουν, θα έχουν σοβαρό λόγο, όχι φτηνές δικαιολογίες.

Υ.Γ. Διαλέξτε και κρατήστε, λοιπόν!