Ξερεις και ξερω

Και το σκέφτηκα πολύ όταν με πλήγωσες.
Αν έπρεπε να στο πω.
Αν έπρεπε να στο δείξω, να εκφραστώ.
Αν έπρεπε να σου μιλήσω.
Και μετά λέω: " Όχι. Γιατί να ρίξω εγώ τον εγωισμό μου; Γιατί να κάνω μια κίνηση που πρέπει εσύ να κάνεις;"

Κάποιες φορές ξέρεις πρέπει να κάνουν πίσω και αυτοί που φταίνε.
Κάποιες φορές πρέπει να μιλήσουν αυτοί που πληγώνουν.
Κάποιες φορές αξίζει να υπάρχει εγωισμός για να δεις αν τα άτομα που αγαπάς αξίζουν. Αν θέλουν να σε έχουν δίπλα τους ακόμα κι αν τους βάζεις όρους και προϋποθέσεις φυσικές και που υπήρχαν εξ αρχής.
Υπήρχαν όταν τους γνώρισες και άλλαξαν όταν ήρθαν νέα άτομα στη ζωή τους. Πρόσωπα σημαντικά και αγαπητά για αυτούς.
Μα και εγώ τέτοιο πρόσωπο δεν ήμουν;
Ήμουν..
Είμαι..
Εσύ ξέρεις.
Εγώ απλά ξέρω πως σε γνώρισα, πως έτσι όπως μου παρουσιάστηκες σε αγάπησα και σε θεώρησα φίλη μου. Όπως ήσουν σε αποδέχτηκα.
Δεν μου είπες ότι όταν έρθουν τρίτα ή άλλα άτομα στη ζωή σου που λογικώς έγιναν πρώτα, θα αλλάξεις .
Δεν το είπες ποτέ και ούτε είχα σκεφτεί να στο ρωτήσω. Δεν μου δημιούργησες μια τέτοια ερώτηση. Ίσως γιατί αγάπησα αυτό που ήσουν κι όχι αυτό που έγινες..
Όχι κακό, απλά διαφορετικό.
Ίσως κάπου υπερβολικό μα φυσιολογικό για σένα.
Δεν συμφωνώ μα δε θέλω ούτε να σου επιβληθώ.
Θέλω απλά να θυμάσαι ότι αυτό που ήσουν αγάπησα και θέλησα να γίνει κομμάτι της ζωής μου.
Δεν άλλαξα προς εσένα για τίποτα και για κανέναν. Και δε θυμάμαι να σε έβαλα ποτέ σε δεύτερη μοίρα.
Ήμουν εκεί.
Δεν βάζω όρους παράλογους, μα λέξεις φιλικές και υποσχέσεις δικές μας η μια προς την άλλη.

Απλά ήθελα να καταλήξω ότι στη ζωή μας μπορούμε να έχουμε πολλούς φίλους και να τους βλέπουμε όλους. Γιατί "όποιος θέλει βρίσκει χρόνο" ξέρεις και ξέρω.

Έτσι απλά, χωρίς "δεν μπορώ τότε γιατί.."
"Δεν μπορώ αυτό γιατί.."
"Μπορώ μόνο τότε και τότε.."


Ξέρεις και ξέρω.