Δυο ξενοι που αγαπηθηκαν πολυ..

Το θυμάμαι.

Ήμουν σίγουρη.

Το ήθελα.

Το πίστευα.

Όταν σου είπα τέλος, το πίστευα.Το ξέρω.

<< Είναι οριστικό >> σου είπα.

<< Τελειώσαμε >> σου ξαναείπα.

Μα εσύ συνέχιζες, δεν πειθόσουν.

Με έπαιρνες τηλέφωνα, μου έστελνες μηνύματα. 

Είχες τρελαθεί , όταν στο ξεστόμισα. 

Το έβλεπα, σε έβλεπα, το ένιωθα. 

Εγώ εκεί, αμετάκλητη. Βράχος ολόκληρος.

<< Σταμάτα να με ενοχλείς άλλο, δεν αλλάζω γνώμη. >>

Ούτε και 'συ στάση, όμως.

Ερχόσουν κάτω από το σπίτι μου. Μέρες και νύχτες ολόκληρες στηνόσουν έξω από την πόρτα μου. Έβλεπες ότι δεν απαντούσα στο κινητό και άρχισες τις αποκρύψεις, κι ύστερα τα τηλέφωνα στο σταθερό. 

Μήνες ολόκληρους αυτή η ιστορία. 

Βλέπεις, δεν μπορούσες να καταλάβεις γιατί σε χώρισα, δεν ήξερες τους λόγους. Γιατί δεν στους είπα ποτέ, γιατί ούτε εγώ τους ήξερα. Σε έβλεπα να λιώνεις για 'μένα, να τρελαίνεσαι, να χάνεις τον εαυτό σου και την αξιοπρέπειά σου.

ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΟΛΑ. Για 'μένα..

Και 'γω τί έκανα;

Γινόμουν ακόμη πιο σκληρή, πιο ανυποχώρητη, πιο απότομη, πιο ξένη..

Είχα γίνει άλλη. Όχι εξωτερικά, αλλά εσωτερικά. Το καταλάβαινα από τον τρόπο που σου μιλούσα, από τον τρόπο που σου φερόμουν. Το θέμα είναι ότι το καταλάβαινες κι εσύ. Αλλά δεν έκανες πίσω. Για έναν ολόκληρο χρόνο πάλευες, για να με έχεις ξανά. Πάλευες για μας. Μέχρι που, ξεστόμισα εκείνη την δεύτερη μαλακία. 

Εκεί, τελείωσαν όλα.

<< Δε σ' αγαπάω ρε, κι αν θες να ξέρεις τον τελευταίο καιρό έκανα σεξ. Πολύ σεξ με πολλούς, πολλούς και διάφορους. Τώρα, φύγε επιτέλους. >>

Το φώναξα σ' όλη τη γειτονιά. Μας άκουσαν όλοι. Είμαι σίγουρη, ότι με άκουσες κι εσύ , λοιπόν. 

Το είπα κι άρχισα να μετράω αντιδράσεις. Τις αντιδράσεις σου. Έχασα το μέτρημα. Ήταν τόσες πολλές, μάτια μου. Απορία, αμφισβήτηση, θυμός, λύπη, πάλι θυμός, στενοχώρια, μια καρδιά τσακισμένη και ο έρωτάς μου λυγισμένος στο δρόμο να ψάχνει κάπου να στηρίξει - όχι απλά τον εαυτό του, αλλά και την καρδιά του -. 

Αβάσταχτος ο πόνος. Πουθενά δε χωράει. 

Δεν αντέχεται. 

Δε σηκώνεται τέτοιο βαρίδι. 

Σε τσάκισα. 

Σε τραυμάτισα. 

Το ήξερα, το έβλεπα, το ένιωθα. 

Γιατί μαζί σου τσακίστηκα κι εγώ. 

<< Γιατί το έκανα; >>
<< Γιατί τέτοιο ψέμα; >> έλεγα και ξανάλεγα στον εαυτό μου. 

Σε είδα όρθιο. 

Με κοίταξες.

Ήσουν χάλια.

Σαν να γέρασες για λίγο. Και ξαφνικά..

Γέλασες.

Γελούσες τόσο δυνατά, ώσπου..

Άρχισες να κλαις, πλημμύρα τα δάκρυα.

Θυμός. Ήρθε κι αυτός.

Αγρίεψαν τα μάτια σου.

Ξένος μου φάνηκες. Και ήσουν.

Γίναμε.

Δύο ξένοι...