με μια ζωγραφια

Έβαλα μουσική.Δυνατά τη μουσική.
Έβγαλα χαρτί.
Έβγαλα μαρκαδόρους.
Έβαλα φαντασία, ψυχή και άρχισα να ζωγραφίζω.
Ζωγράφιζα μανιωδώς, έβαλα τρέλα και πολλά-πολλά χρώματα.
Έβαλα τον εαυτό μου μέσα στην ζωγραφιά.
Έβαλα σκέψεις της στιγμής.
Έβαλα γκλιτερ, αυτοκόλλητα και αποτύπωσα το συναίσθημα της καρδιάς μου. ΧΑΡΑ.

<< Τρελή σου λέω είμαι ό,τι θέλω κάνω >> είπα και έβγαλα τις νερομπογιές,  τις λαδομπογιές, τις ξυλομπογιές, τις κηρομπογιές και το χέρι πήρε φωτιά.

Έβαλα φωτογραφίες, έκανα σκίτσα και κόλλησα πολύχρωμα χαρτόνια με σχέδια .

Κοίταξα το άσπρο φύλλο χαρτιού μου.
Ποιο άσπρο;
Ποιο φύλλο;
Ποιο χαρτί;
Ποιο;
Πιο μοναδικό, χρωματιστό, γεμάτο τρέλα και χαρά φύλλο, πιστέψτε με, δεν έχετε δει ξανά. Ούτε 'γω είχα δει.

Έδωσα ζωή σε ένα άψυχο χαρτί, έδωσα ζωή στην καρδιά μου. Γέμισα μέσα μου μόνο με θετικά συναισθήματα. Ένιωσα καθετί που χρησιμοποιούσα, καθετί μου εξέπεμπε το χρώμα του, την δύναμή του, την ικανότητά του. Πολύχρωμη ένιωσα. Και ήμουν. Μέσα μου. Πλημμύρισα από τα ζωντανά χρώματα, σκούρα-ανοιχτά. Όταν τα χρησιμοποιείς κατάλληλα όλα είναι φωτεινά και όμορφα. Όλα σου δίνουν χαρά και 'συ γίνεσαι ευτυχισμένος.
Έτσι απλά.
Με μια ζωγραφιά.