Αχ, Χειμωνας!

Αχχχ...

Λίγο το τέλος του καλοκαιριού, λίγο τα πρωτοβρόχια, το κυματιστό αεράκι και η ψυχρή από το κρύο ατμόσφαιρα, κρυσταλλώνουν το μυαλό μου και το τοποθετούν σε mood ανάλογο του κλίματος. Λίγο οι ζεστοί καφέδες, οι ζεστές σοκολάτες, οι λεπτές ζακετούλες που καλύπτουν τα χέρια μας από το ψιλό αεράκι, τα μακρυμάνικα με λεπτό ύφασμα μπλουζάκια, τα λεπτά κασκόλ, έρχονται να μου θυμίσουν το Χειμώνα που 'χα ξεχάσει. Το Χειμώνα που είχα παγώσει την ύπαρξη του για μήνες τώρα, που είχα παγώσει τις στιγμές του καιρό πριν, που είχα ξεχάσει και θυμήθηκα.

Αχχχ...
Τον χειμώνα με τα ζεστά πουλόβερ, τις μάλλινες ζακέτες, τα ζεστά και τρυφερά παπλώματα, τα πρωινά χουχουλιάσματα που δε θες να σηκωθείς από το κρεβάτι γιατί απλά κρυώνεις και το μόνο που ζητάς είναι - κουβέρτα και ύπνο- μωρό μου, κουβέρτα και ύπνο.

Αχχχ...
Καπνούς από τα τζάκια, ξάπλωμα σε καναπέ φορώντας πιτζάμες, τα αγαπημένα σου ζεστά καλτσάκια, η αγαπημένη σου κούπα στο χέρι για να ρουφήξεις κάθε γουλιά από τη ζεστή σοκολάτα σου, αχχ... είναι κι αυτή η κουβέρτα "ΖΩΑΡΑ" λες και ξαναλες κι ανοίγεις την τηλεόραση ή κάθεσαι με το λάπτοπ στα πόδια σου.

Aχχχ...
Είναι κι αυτά τα τρυφερά φιλιά που ζεσταίνουν τα χείλη σου και θες ξανά και ξανά να τα ρουφήξεις. Οι αγκαλιές σου, τα χάδια σου, τα μάτια σου... αχχ ζεσταίνουν την ψυχή μου, μωράκι μου! Τα λόγια σου, οι στιγμές μας, οι πλάκες μας, ξέρεις μου κρατάν συντροφιά τις κρύες νύκτες του χειμώνα που σε 'χω μακρυά! Αχ, μωρό μου πάρε με αγκαλιά κι όλη αυτή η ψυχρότητα που εκπέμπουν τα πρόσωπα κάποιων ανθρώπων σήμερα, θα φύγει μακριά. Μόνο πάρε με αγκαλιά γιατί η καρδιά μου παγώνει όχι από τον ψυχρό Χειμώνα (άλλωστε έτσι είναι η εποχή του, αυτός ο σκοπός της ύπαρξης του, να εκπέμπει κρύο) αλλά από το ψύχος των ανθρώπων, από την απανθρωπιά τους. Πάρε με αγκαλιά και ζέστανέ μου μία το σώμα και διπλά την καρδιά!

Αχ, Χειμώνα... σε καλώ, έλα ξανά από 'δω και σου υπόσχομαι ότι το δικό σου κρύο θα το ανεχτώ, γιατί αυτό το κρύο είναι φυσικό και το αγαπώ. Δεν το διάλεξες εσύ, αυτή είναι η ικανότητά σου και για αυτό σε αγαπώ. Γιατί έτσι, ενώνεις άψυχες καρδιές που δεν αντέχουν άλλο το ψύχος και θέλουν να φωλιάσουν κάπου, γιατί φέρνεις δυο καρδιές κοντά, ενωμένες, αγαπημένες.

Αχ, Χειμώνα! Μου 'λειψε η αγάπη που φέρνεις, γιατί τότε οι άνθρωποι κατανοούν ότι δυο καρδιές πορεύονται καλύτερα στη ζωή απ' ότι η καθεμιά μόνη της...

SO, COME ON WINTEEER!!!!!!!!