χαθηκαμε ρε φιλε

Χάθηκαν σήμερα οι άνθρωποι.
Αποξενωμένοι και μόνοι. Απομονωμένοι απ' όλους κι απ' όλα.
Δεν ακούς γέλιο δίπλα σου, γύρω σου και πλάι σου. Μόνο σιωπή.
Αν είσαι τυχερός θα ακούσεις καμία βρισιά ή ένα θρόισμα αγανάκτησης για το πότε θα έρθει αυτό το λεωφορείο, για το πόση κίνηση έχει στον δρόμο, για το πότε επιτέλους θα φτάσεις σπίτι.
Βιασύνη για το τίποτα.

Πώς επικοινωνούν σήμερα οι άνθρωποι;
Μία λέξη: facebook. Δεν έχεις; Μην ανησυχείς σε λίγο θα αποκτήσεις, όπως όλοι άλλωστε. Αν δεν έχεις σε αναγκάζουν οι γύρω σου. Έτσι αγαπιούνται σήμερα οι άνθρωποι με κόκκινες ειδοποιήσεις, δεν το 'ξερες; Έτσι ξέρεις ότι σε θέλει, σε ψάχνει, ενδιαφέρεται τέλος πάντων κάποιος για σένα, μ' ένα μήνυμα στο messenger.
Χάθηκαν ρε γαμώτο οι συναντήσεις; Χάθηκαν τα τηλέφωνα, "καλημέρα ρε φίλε να έρθω για καφέ - πάμε για καφέ;"...
Πέφτουμε όλοι με τα μούτρα όχι στο φαΐ αλλά ...στο κινητό.

Έχει χαθεί το νόημα της ζωής, το γνωρίζουμε και παρόλα αυτά το σπρώχνουμε να πάει ακόμα πιο πίσω...
Έχει χαθεί η ευτυχία της παρέας με τα γέλια και τ' αστεία, με τα ξενύχτια από ποτό ή από μια βόλτα της στιγμής κι έχει γίνει ευτυχία να πας κάπου και να κάνεις check-in.
Χέστηκα ρε φίλε για να στο πω και λαϊκά για το που είσαι, για το τι κάνεις και με ποιον. Να χαρείς την στιγμή μετράει κι όχι να μας δείξεις την στιγμή.
Κι αν θες πες και σε μένα να 'ρθω, άλλωστε έτσι λέει το facebook. Ότι είμαστε φίλοι και οι φίλοι βγαίνουν μαζί...