ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ !

Κι έχεις χαθεί μες το τέλος του Αυγούστου.

Έχεις χαθεί, έχεις χαθεί!

Κάθε όνειρο, κάθε ελπίδα
άναψαν ξάφνου όταν σε είδα.
Λησμόνησα τα νιάτα και την ομορφιά μου...
Είχα την αίσθηση ότι σε γνώριζα
μα καμία αναλαμπή.
Όλα μια θολούρα στον άνεμο.
Ψηλός-καστανός-κορμοστασιά σαν κυπαρίσσι
κι ένα χαμόγελο-όλο τον κόσμο μου φώτιζε- Θεέ μου!
Τi μάτια είναι αυτά;
Χάθηκα καθώς μου έδειχναν τον κόσμο όλο.

Έλα λίγο να σε δω
να πιστέψω ότι υπάρχεις.
Οπτασία ή πραγματικότητα
είσαι συ
όμορφέ μου άγγελε;

Σε θέλω. Σου φώναξα....
Χαμογέλασες..
Χάθηκα πάλι..
Χάθηκες κι εσύ όμως!