Αποψε σιωπη
Σώπασε... Ξέρω ότι κλαις κάθε μέρα Ξέρω ότι δεν είσαι καλά Μα ποιος ο λόγος να δακρύζεις; Στο μονοπάτι της ζωής θα υπάρχουν πάντα στιγμές αδυναμίας, ανημποριάς και εξάντλησης. Στιγμές που δεν θα είσαι ο εαυτός σου. Θα υπάρχουν φορές που θα φωνάζεις "φτάνει", "ως εδώ", "δεν αντέχω άλλο". Κι ίσως το αύριο να ξημερώσει και να 'ναι πάλι ίδιο για εσένα. Σώπασε... Αφού ξεσπάσεις, σώπασε. Τα συναισθήματα είναι καλό να τα εκδηλώνουμε όταν κατακλυζόμαστε από αυτά. Δεν μπορείς να τα κρύψεις, κι αν προσπαθήσεις το σώμα σου θα δείξει το αντίθετο. Τα πρησμένα μάτια, τα κόκκινα μάγουλα, το σκυμμένο κεφάλι, η κλίση του σώματος που γέρνει προς τα μέσα σαν να προσπαθείς να κρυφθείς μέσα στον ίδιο του τον εαυτό, όλα αυτά προδίδουν τον εσωτερικό σου κόσμο. Θα τα παρατήσεις όμως; Για να φτάσεις εδώ που βρίσκεσαι σήμερα, έδωσες μάχες. Πάλεψες για να μην κερδίσει η αδυναμία σου και στάθηκες βράχος εκεί που ο καθένας θα ήθελε απλά, να κλάψει με λυγμούς. Τώρα όμως τί κάνεις
